ഇനി എനിക്കുറങ്ങണം...ഓര്‍മയുടെ മുറിയാത്ത കെട്ടുകൊണ്ട്
സ്വയം വലിച്ചുമുറുക്കി
ഒരു തിരിച്ചുപോക്ക്..
യൗവനത്തിന്റെ പരുക്കന്‍
യാഥാര്‍ത്യങ്ങളില്‍ നിന്നൊരു
ഒളിച്ചോട്ടം...
സ്വപ്നമേ എന്നെ പിന്തുടരരുത്...
ചുടുകാട്ടില്‍ നീ സുഖമായി ഉറങ്ങിക്കൊള്ളുക...
ഞാന്‍ രക്ഷപ്പെട്ടുകൊള്ളട്ടെ...
ഒരുപാട് ദൂരം പിന്നിലേക്ക്‌
പോകാനുണ്ട് ...
നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ ബാല്യത്തിലേക്ക്‌
എനിക്ക് തിരിച്ചെത്തണം..
അവിടെ മഴക്കായി കാത്തുനില്‍ക്കുന്ന
കടലാസു തോണിക്ക് ജീവവായു
പകരണം...
വെളിച്ചം കാണാതെ ചെപ്പില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന
മഞ്ചാടിക്കുരുവിന്റെ നിറങ്ങള്‍
മറ്റാര്ക്കും നല്‍കാതെ സ്വന്തമാക്കണം..
ഇരുട്ടില്‍ എന്നെ തേടിവരുന്ന
മിന്നാമിനുങ്ങിനായി ജനാലകള്‍ തുറന്നു
കൊടുക്കണം...
രാത്രിയിലെ ആകാശപ്രണയം കണ്ണില്‍
ഒപ്പിയെടുക്കണം...
സ്വതന്ത്രമായി പറക്കുന്ന അപ്പൂപ്പന്‍ താടിയില്‍
എനിക്കെന്റെ മനസ്സ് അലിപ്പിച്ചു ചേര്‍ക്കണം...
ഇതിനിടയില്‍ കാണുന്ന നിഷ്കളങ്കതയ്ക്ക്
ഒരു നഷ്ടബോധത്തിന്റെ കയ്യൊപ്പ് നല്‍കണം....
അതില്‍ എനിക്ക് വീണ്ടും വീണ്ടും
സ്വയം നഷ്ടപ്പെടണം...
സ്വപ്നമേ എന്നെ പിന്തുടരരുത്,
ഞാന്‍ രക്ഷപ്പെട്ടുകൊള്ളട്ടെ...
നീ ചുടുകാട്ടില്‍ സുഖമായി ഉറങ്ങിക്കൊള്ളുക.... —
No comments:
Post a Comment