ഒരു യാത്രയും യാത്രാമൊഴിക്ക് വേണ്ടിയുള്ളതല്ല .. അതൊരു അനിവാര്യതയാണ് .. മനുഷ്യനാണ് ഏറ്റവും ദയയില്ലാത്ത ജീവി. ഒരുമിച്ചുള്ള ഇലകളിൽ ഒരില പഴുത്തു താഴേക്കു വീഴുന്പോൾ ചുറ്റുമുള്ള പച്ചിലകൾ ചിരിച്ചേക്കാം.. ചെലപ്പോ അടുത്ത ഊഴം നമ്മളുടെതാനെന്നോര്ത് വിലപിച്ചെക്കാം .. പക്ഷെ അതിലും വലുത് ആ പഴുത്തു വീണു പോയ ഇലയുടെ മനസ്സറിയുകയാണ് .. ഇത് വരെ നമ്മളോരുമിച്ചു മഴ നനഞ്ഞില്ലേ , വെയിലറിഞ്ഞില്ലേ , കാറ്റിൽ ആടിക്കളിചില്ലേ , സ്വപ്നങ്ങൾ കണ്ടില്ലേ, പക്ഷെ നാളെ മുതൽ നീ ഇല്ലല്ലോ കൂടെ ഇതൊക്കെ അനുഭവിക്കാൻ എന്ന ചിന്ത .. അത് സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഭാവിയിലെ ശൂന്യത .. അങ്ങനെ ചില ഇലകൾ ചിന്തിച്ചേക്കാം .. പഴുത്തില കാത്തിരുന്നതും അതിന്റെ ജന്മോധ്ധേശ്യം സഫലമാകുന്നതും അതോടെയായിരിക്കണം.. പക്ഷെ വികാര-വിചാര-ബൌധിക തലങ്ങൾ മറ്റേതു ജീവജാലങ്ങളെക്കാളും ഉയര്ന്നിട്ടുള്ള മനുഷ്യനിൽ നിന്ന് ഇത് വലിയ അളവിൽ പ്രതീക്ഷിക്കരുത് .. അവൻ സ്വാര്തനാണ് .. നിനക്ക് നടന്നു പോകാം മുന്നില് തെളിച്ച വഴികളിലൂടെ .. തിരിഞ്ഞു നോക്കാം .. പക്ഷെ വന്ന വഴിയിൽ നിന്നെയും കാത്തു ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാകണമെന്ന് വാശി പിടിക്കരുത്.. നീ യാത്ര തുടരുക .. ഓർമ്മകൾ തെളിച്ച വഴിത്താരകളിലൂടെ വീണ്ടും വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നടക്കാം .. നഷ്ടമായതിനെ ഒരു കണ്ണീരിന്റെ അകമ്പടിയോടെ വീണ്ടും വീണ്ടും പുല്കാം .. നീ യാത്ര തുടരുക..
No comments:
Post a Comment