തീരാത്ത വിടവുകൾ..ചിലപ്പോൾ വലുതായും ചെറുതായും എന്നാൽ ഒരിക്കലും ഇല്ലാതാവാത്തതുമായ ഒന്നായി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു അവ.. ജീവിതത്തിനും, ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും ഒറ്റമൂലി ഇല്ലല്ലോ.. രാജധാനി എക്‌സ്പ്രസിനെക്കാൾ വേഗത്തിൽ ചുറ്റുമുള്ളതൊക്കെ മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്..വളഞ്ഞും പുളഞ്ഞും സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വഴികൾ തുരങ്കത്തിലേക്ക് നീങ്ങുകയാണ്.. വിടവുകൾ വലുതായി സ്വയം ഒരു തുരങ്കമായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്ന് പിടിച്ചു ഇരുട്ടിനെ പുൽകുകയായിരുന്നു..ഇടക്കിടെ വഴി തെറ്റിവന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രകാശ കിരണങ്ങൾ അവിടേം ഇവിടേം പോറി വരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...