മായാത്ത ഓര്‍മ്മയില്‍ ....

നാലു വര്‍ഷം തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ ഓര്‍മിക്കാനായി   കുറച്ചു നല്ല നിമിഷങ്ങളും മോശം നിമിഷങ്ങളും ബാക്കി.... വെറുത്ത പോയ ദിവസങ്ങള്‍ ഇന്നും മനസ്സില്‍ ഒരു കറുത്ത ഏടായി നില നില്‍ക്കുന്നു....  കോളേജിലെ അവസാനത്തെ ടുറും ചിലതൊക്കെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുന്നു....

ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ, ക്യാമറക്കണ്ണ്‍കളാല്‍ പോലും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട എന്നെ തേടി വന്നത് ഏകാന്തതയുടെ കത്തുന്ന നീറ്റലായിരുന്നു.... അതും പരിധി വിട്ടപ്പോള്‍ കണ്ണിരില്‍ അഭയം തേടി...

അതവന്‍ മാത്രമേ കണ്ടുള്ളൂ..... കരയുന്നെങ്കില്‍ ആരും കാണാതെ കരയണം ...  അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ പറ്റുന്ന ആളുടെ മുന്നില്‍ മാത്രം...........എന്‍റെ സൗഹൃദത്തിന്റെ ഭാഷ അതായിരുന്നു, എപ്പോഴും,ഇപ്പോഴും..............പിന്നെ bangloorile project daysil ഇരുളില്‍ നമ്മള്‍ ഒരുമിച്ചു സ്വപ്നങ്ങള്‍ കണ്ടു ഉറങ്ങാതിരുന്ന രാത്രികളിലെ- ''നേരമ്പോക്കും തമാശകളും സ്വപ്നങ്ങളും അതിലെ ജീവിതവും ഒരിക്കലും തീരാത്തതായിരുന്നു.. നശിക്കാത്തതും........''

ഒരു വശത്തു സംഭവിച്ചിരുന്ന ആഴത്തിലേറ്റ മുറിവിനെ തുന്നിച്ചേര്‍ക്കുന്ന ഒരനുഭവം....

സൗഹൃദത്തില്‍ നന്ദി പറച്ചിലുകള്‍ ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ടു പറയുന്നില്ല...... പക്ഷെ, സ്നേഹത്തോടെ ഞാനോര്‍ക്കുന്നു എന്‍റെ ആ കൂട്ടുകാരെ.............