ഒരു ശരാശരിക്കാരന്റെ ബാന്ഗ്ലൂര് ജീവിതം.. അതായിരുന്നു അവന്റെയും .. ചെലവ് ചുരുക്കാന് പലവഴികളും കണ്ടു പിടിച്ചു .. ദിവസേനയുള്ള ചെലവ് നൂറില് താഴെയാക്കാനായി കണ്ടുപിടിച്ച ഒന്നായിരുന്നു ബസ്സ് യാത്രയിലെ ചെലവ് ചുരുക്കല് .. ആദ്യമൊക്കെ പൈസ കൊടുക്കാനിരുന്നതാ , പക്ഷെ കണ്ടക്ടര്ക്ക് പോലും വല്യ താല്പ്പര്യമില്ല.. പിന്നെ നമ്മളായിട്ടെന്തിനാ ഇത്ര താല്പര്യം കാണിക്കുന്നെ ..പൈസ കൊടുത്താലും പോകുന്നത് ഇവിടെ ഭരിക്കുന്നവര്ക്ക് അഴിമതി നടത്താനല്ലേ... അപ്പൊ അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത് നല്ലതല്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോ ചെയ്യുന്നത് ശരിയാണെന്ന അവന്റെ ചിന്തയ്ക്ക് ശക്തി പകര്ന്നു.. അങ്ങനെ അധിക യാത്രയിലും മുന്കൂട്ടി തയ്യാറാക്കിയ തിരക്കഥയില് ഇതേ സംവിധാനം തുടര്ന്നു... വേറെ വഴിയില്ലാത്തപ്പോ പൈസ കൊടുത്തും പോന്നു.. ഒരു ദിവസം രാവിലെ അവന് ഓഫീസിലേക്ക് പോകുമ്പോള് ടിക്കറ്റ് എടുത്തില്ല.. പെട്ടെന്നൊരു സ്റ്റോപ്പില് നിന്നതാ യൂണിഫോം ഇട്ട ഒരാള് ബസ്സിലേക്ക് കേറുന്നു .. ടിക്കറ്റ് എക്സാമിനര് ... പണി പാലും വെള്ളത്തില് കിട്ടിയെന്ന് പറയാമല്ലോ.. കയ്യില് ഒരു ടിക്കറ്റ് പോലുമില്ല കാണിക്കാന് ... അവസാനം അവന്റെ ഒരാശ്വാസത്തിന് ബാക്കിയുള്ള യാത്രക്കാരെ കാണിക്കാന് ടിക്കറ്റ് എടുത്തതാ മിസ്സായി പോയി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു.. എന്തു കാര്യം.. ഇരുന്നൂറ് രൂപ ഫൈന് അടക്കാന് പറഞ്ഞു.. അവരെ തെറി പറയുന്നത് പോലെയൊക്കെ കളിച്ചു ബസ്സില് നിന്ന്.. പക്ഷെ മനസ്സില് പാത്തുമ്മയുടെ ആടിലെ "പലനാള് കള്ളന് ഒരുനാള് പിടിയില് " എന്ന ഡയലോഗാണ് ഓര്മ വന്നത് .. ഇരുന്നൂറ് രൂപ, ഏകദേശം പതിനാലോളം ബസ്സ് യാത്രയുടെ പൈസ വെറുതെ കളഞ്ഞല്ലോ... പശ്ചാത്താപവും കുറ്റബോധവും വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. ബസ്സില് നിന്നിറങ്ങി.. ആലോചിച്ചു .. ഇന്നത്തെ യാത്ര നല്കിയ പാഠത്തെപ്പറ്റി... "ഇനി മുതല് എപ്പോഴത്തെയെങ്കിലും ഒരു ടിക്കറ്റെങ്കിലും പോക്കറ്റില് വെക്കണമെന്ന്.." ആ പോയ പതിനാലു ദിവസത്തെ ബസ്സിന്റെ പൈസ തിരിച്ചു പിടിക്കാന് വീണ്ടും തുടങ്ങി പഴയ തിരക്കഥ .. ആ പതിനാലു ദിവസം കഴിഞ്ഞോ ആവോ.. എന്നാലും ശരീരത്തില് കേറിയ കുറ്റബോധം എവിടെയാണ് പെട്ടെന്ന് ഊരിക്കളഞ്ഞതാവോ.. എമ്മാപ്പാ..
No comments:
Post a Comment