ഋതുഭേദങ്ങളെ പറ്റി പഠിപ്പിച്ചത് നീയായിരുന്നു...
ഓരോ തെളിച്ചമുള്ള പകലിനും,
കരയുന്ന വിങ്ങുന്ന രാവുണ്ടെന്നും,
ആ രാവില്‍ നിശബ്ദമായി നിലവിളിക്കുന്ന
മുഖമില്ലാത്ത അദൃശ്യ രൂപങ്ങളുണ്ടെന്നും ,
അതിലൊന്നാണ് ഞാന്‍ കൊത്തിയെടുത്ത
നീയെന്നും നീ പറഞ്ഞു തന്നു...
ഞാന്‍ പരതിയത് എന്‍റെ മുഖമായിരുന്നു..
കൂരിരുട്ട് ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കൊന്ന
നിലാവിന്‍റെ മറവില്‍ ഞാന്‍
നിന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു...
നിന്‍റെ നിഴലുകള്‍ പോലും
എന്‍റെ പിന്നിലായിരുന്നു....
No comments:
Post a Comment