പിരിമുറുക്കം...

പിരിമുറുക്കത്തിന്റെ നാല്പതു മിനിട്ട്.. ഇന്നും അവളെ കാണാമല്ലോ നേരത്തെ സ്റെഷനിൽ എത്താമെന്ന് വിചാരിച്ചതാ.. പിന്നെ നമ്മുടെ സാഹചര്യമാണല്ലോ ഏപ്പോഴും തടസ്സം ... ഏപ്പോഴും പന്ത്രണ്ടു മണി കഴിഞ്ഞാലുള്ള ഉറക്കം.. 6മണിക്ക് അലാറം വച്ചാലും 6.30 നു മാത്രം കേൾക്കുന്ന അവസ്ഥ .. ഈ കോപ്പാ അമേരിക്ക തുടങ്ങിയലെങ്കിലും സ്വയം മാറാമെന്നു വിചാരിച്ചതാ. ഭക്ഷണത്തിന്റെയും കുളിയുടെയും സമയം അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും എക്സ്ചേഞ്ച് ചെയ്തു എന്നല്ലാതെ വേറൊരു മാറ്റവുമില്ല.. കോപ്പാ അമേരിക്ക..കോപ്പാണ്..ഈ അമേരിക്കയുടെ പേര് വച്ചുള്ളതെല്ലാം ഇങ്ങനെ തന്നെ.. ഒരുപകാരവും കാണില്ല. ഇന്നും

സ്റെഷനിലെക്കുള്ള ബസ് മിസ്സായി..വിധിയെ പഴിച്ചു കൊണ്ട് പതിവു പോലെ
ട്രെയിനിൽ ഓടിക്കയറി .. കമ്പർറ്റ്മെന്റ് ...വേണ്ട ബോഗി മുഴുവൻ പരതി ..അവളില്ല .. സീറ്റ് ഉള്ളത് വയസ്സായ രണ്ടു മൂന്നാൾക്കാർ ഉള്ള സ്ഥലത്ത് മാത്രം .. വിധിയെ രണ്ടാമതും പഴിച്ചു .. ട്രെയിനിൽ ഇരുന്നു ഇരിത്തം കിട്ടിയില്ല .. എങ്ങനെയെങ്കിലും കണ്ണൂർ എത്തണം .. ബാഗിൽ നാലഞ്ചു ബുക്ക് ഉണ്ട് .. ഒന്നും വായിക്കാൻ തോന്നിയില്ല .. എന്തൊക്കെയോ വയ്യായ്ക .. എന്നാലും കണ്ണൂര് എത്തുമല്ലോ എന്നാ ആശ്വാസം . പെട്ടെന്ന് കണ്ണൂർഎത്തണെ എന്ന് പ്രാർഥിക്കണോ എന്ന് കരുതി .. വിശ്വാസി അല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ആ ശീലവുമില്ല ..ചിറക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ പ്രത്യാശയുടെ പച്ചമരങ്ങൾ പൂത്തു നില്ക്കുന്നതായി തോന്നി .. കണ്ണൂർ എത്തിയപ്പോ അവളെ കണ്ടു.. അവള് പോട്ടെ .അവളുടെ പിറകെ പോകാനൊന്നും ഇന്നെന്നെ കിട്ടൂല്ല.. എനിക്കെന്റെ വയറാ വലുത് .. പിരിമുറുക്കത്തിന്റെ ആശ്വാസം തേടിയുള്ള ഓട്ടം എപ്പോഴേ തുടങ്ങി ....