കളിപ്പാവ

കയ്യിൽ കിട്ടുമ്പോ അതിനു
ജീവനില്ലായിരുന്നു...
അതൊരു പാവയായിരുന്നു..
കേവലമൊരു പാവ..
ബാറ്ററിയിൽ മാത്രമോടുന്ന
ഒന്ന്...
അവനു അത്രേം ഇഷ്ടമായിരുന്നു,
യന്ത്രത്തിലൊടുന്ന അതിന്
കരള് പറിച്ചു കൊടുക്കുവാനും
അതിനു ജീവൻ വെപ്പിക്കാനും..
ഉയിരിന്റെ ഉയിരു കൊടുത്തു
അവൻ അതിനു പറിച്ചു നൽകിയത്
പാതിജീവനായിരുന്നു..
വികാര വിചാരങ്ങളില്ലാതിരുന്ന
കളിപ്പാവക്ക് ഋതുഭേദങ്ങൾ
നവാനുഭൂതിയായി...
ഏതോ ശരത്കാലത്ത്
പൂത്ത ചിത്രശലഭങ്ങളോട് ആ
കളിപ്പാവക്ക് അവസാനിക്കാത്ത
കഥകൾ പറയാനുണ്ടായിരുന്നു...
കണ്ണുകളിൽ പൂത്ത നിശാഗന്ധികൾക്ക്
ഒരായുസിന്റെ കാന്തി
ഉണ്ടായിരുന്നു..
എല്ലാം ഒത്തിണങ്ങി ഓജസ്സു
വന്നപ്പോ പാവ ഒത്തൊരു
മനുഷ്യസ്ത്രീയായി...
വിചാരങ്ങളും വികാരങ്ങളുമുള്ള
മനുഷ്യസ്ത്രീയായി
ഏതോ വിഷമസന്ധിയിൽ
കാടുലഞ്ഞു..
പേമാരിയിൽ അവനും
ഒലിച്ചു പോയിരുന്നു..
മഴ മായ്ച്ച കാൽപ്പാടുകളിൽ
അവനും ഇല്ലാതായി..
പുനർജനിയുടെ ഏതോ യാമങ്ങളിൽ
അവൾ നവജാതശിശുവായി തോന്നപ്പെട്ടു..
പഴയ പാവയെ അവളും
മറന്നു പോയിരുന്നു...
നിഴലുകൾ പോലും
അപരിചിതമായിരുന്നു...