മുറിഞ്ഞുപോയ ഏതോ ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ ഓര്‍മയാണ്.. ...
ഒരു ക്ലാസ് മുറി അല്ലെങ്കില്‍ അത് പോലുള്ള ഒരു സ്ഥലം.. കുറച്ച് മുമ്പു വരെ കൂടെയുണ്ടായതാണ്. ഞാനെന്തോ ആവശ്യത്തിനു പുറത്തു പോയി വന്നപ്പോള്‍ മുതല്‍ നിന്നെ കാണാനില്ല. എവിടെ പോയി? സാധാരണ എപ്പോഴും ഒരുമിച്ചാണല്ലോ പോകാറ്, ഇന്നിതെന്തു പറ്റി.. എവിടെയൊക്കെയോ നോക്കി, കണ്ടില്ല... പെട്ടെന്ന്‍ തിരിച്ചു വരുമെന്ന് കരുതി. ഇല്ല.. വന്നില്ല.. പിന്നെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി കുറച്ച് നടന്നു..അപ്പോഴാ എവിടെയോ കറങ്ങാന്‍ പോയ നീ , വരുന്നത് കണ്ടത്. "ആയിക്കോട്ടെ, എന്നാലും എന്നെ കൂട്ടിയില്ലല്ലോ, എന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞുമില്ലല്ലോ " . നീ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്‍റെ ദേഷ്യവും വിഷമവും നോക്കി നിന്നു .... എന്തിനാണെന്നറിയില്ല , നീ മെല്ലെ പത്തായത്തിന്‍റെ മുകളിലൂടെ തട്ടിന്‍പുറത്തേക്ക് കയറി ... അതിന്‍റെ ഇപ്പുറത്ത് ചെറിയ സ്ഥലമുണ്ട്. നീ കുഞ്ഞി ആയത് കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന്‍ കേറി, പക്ഷെ എനിക്കങ്ങനെ പറ്റില്ലല്ലോ .... . നീ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എനിക്ക് നേരെ കൈ വിരലുകള്‍ നീട്ടി. "എനക്കതിന്‍റെ ആവശ്യമൊന്നുമില്ല , ഞാന്‍ കേറിക്കോളാം" എന്ന് പറഞ്ഞു. ബുദ്ധിമുട്ടിയെങ്കിലും ഞാനും തട്ടിന്‍പുറത്തെത്തി. നീ കേറുമ്പോ ഞാന്‍ മാത്രമായി എങ്ങനെയാ മാറി നില്‍ക്കുക .. ദൂരെ നിന്ന് അച്ഛന്റെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുന്നു. അച്ഛന്‍ എന്‍റെ പേര് വിളിച്ചുകൊണ്ട് വരികയാണ്. അച്ഛന്‍ കാണാതിരിക്കാന്‍ നീയും ഞാനും കൂടുതല്‍ ഒതുങ്ങി ഒതുങ്ങി ഇരുന്നു. അച്ഛന്‍ നമ്മളെ കണ്ടില്ല.. ചിറകുകള്‍ ഒതുക്കി തണുപ്പത്തിരിക്കുന്ന രണ്ടു കിളികളെ പോലെ തോന്നിപ്പിച്ചു നമ്മള്‍....